Arkadaş Canlısı Necmi

Büyük ve güzel bir şehirde Necmi isimli bir çocuk yaşarmış. Çok iyi yürekli ve çok arkadaş canlısı bir insanmış. Bu yüzden onu tanıyan kişiler bazen ona arkadaş canlısı Necmi derlermiş. Onu bu kadar özel kılan şey ise gerçekten sevdiklerine verdiği değermiş.

Necmi okuluna giden ve sınıfında genelde sessiz sakin duran bir çocukmuş. Evde de öyleymiş. Genelde kendi kendine bir şeyler yapar, kimseyi rahatsız etmemeye çalışırmış. Kitap okur, tek başına film izler, biraz gitar öğrenir ve hatta değişik şeyler denermiş. Balkonda, evde ve bahçede. Bu özelliği onun arkadaş canlısı olmasını da etkilemiş.

Necmi, o kadar zamanının içinde arkadaşlarına da mutlaka zaman ayırırmış. Çünkü onlara zaman ayırır ve emek verirse güzel bir arkadaşlık olacağına inanırmış. Bu yüzden kendisini bildi bileli hep böyle davranmış. Ne zaman arasalar onların yanına gitmiş, hiç hayır demezmiş. Dışarı çağırmışlar çıkmış, bir şey istemişler yapmış. Filme gidelim demişler gitmiş, dışarıda oynayalım demişler, ona da evet demiş.

Bu huyu sebebi ile hiç hayır diyemezmiş. “Arkadaşlarım beni seviyor, çağırıyor.” diye düşünmüş. Bir gün Necmi arkadaşı Nermin’e sormuş;

-” Biraz ödev yapmam gerekiyor, ama tek başıma sıkılıyorum, birlikte yapalım mı Nermin?” diye sormuş.

-” Benim evde yapmam gereken bir kaç işim var, o yüzden bugün sana yardım edemem.” demiş Nermin. Necmi’de bunun normal olduğunu düşünmüş. Sonuçta arkadaşları her gün müsait olmak zorunda değilmiş.

Sonraki bir kaç gün arkadaşları Necmi’yi yine çağırmışlar. Bahçeye, oyuna ve derslere. Necmi yine hepsine gitmiş ve arkadaşlarına yardımcı olmuş. Aradan bir kaç gün geçmiş. Necmi’nin bu sefer bahçede bir kaç yardıma ihtiyacı olmuş. Aklına arkadaşı Ahmet’i aramak gelmiş. Ahmet’e sormuş;

-” Benimle bahçede biraz çalışmak ister misin. Bir kaç işte yardıma ihtiyacım var.” demiş.

-” Maalesef gelemem çünkü diğer arkadaşlarıma söz verdim Necmi.” demiş. Necmi bu duruma çok üzülmüş. Çünkü ne olursa olsun Necmi onların gerçekten yardıma ihtiyacı olduğu için gidiyormuş. Ama onları çağırdığında Necmi gelmiyormuş. Bu yüzden buna canı çok sıkılmış. Bir karar almış. Bundan sonra arkadaşları aradığında onların yardımına gitmemek için.

Aradan bir kaç gün geçmiş ve Ahmet aramış. Yine bir yere gitmek için yardım istemiş. Necmi gelemeyeceğini ve başka bir işi olduğunu söylemiş. Sonrasında ise Nermin aramış.

-” Benimle ödev yapmak ister misin? ” demiş. Necmi ise;

-” Kusura bakma Nermin ama maalesef başka işlerim var” demiş. Bu bir kaç kez daha olmuş. Necmi’yi herkes aramaya başlamış. Ahmet, Nermin, Cem ve Ayşe. Hepsine de zaman zaman işi olduğunu ve gelmek istemediğini belirmiş. Sonrasında ise bu durum tüm arkadaşların dikkatini çekmiş. Çünkü Necmi böyle şeyler yapmazmış. Bir gün tüm arkadaşlar toplanmış ve Necmi ile konuşmaya karar vermişler.

-“Necmi iyi misin? Bir sorun mu var? Artık bizimle birlikte zaman geçirmiyor ve çağırdığımızda gelmiyorsun?” demişler. Necmi ise;

-“İyiyim bir sorun yok. Sizinle birlikte zaman geçirmek istiyorum ama siz sadece ben geldiğim zaman vakit geçirmek istiyorsunuz. Ben sizi çağırdığımda ise gelmiyorsunuz.” demiş. ” Eğer ben her çağırdığınızda sizin yanınıza geliyorsam, siz de ben çağırdığımda gelmelisiniz.” demiş.

Tüm arkadaşları durumu anlamış ve Necmi’ye hak vermişler. Daha önce bu durumu fark etmemişler ve artık ne olduğunu fark etmişler. Öncelikle hepsi teker teker Necmi’den özür dilemiş. Sonrasında ise artık daha dikkatli olacaklarını ve Necmi istediğinde de zaman ayıracaklarını söylemişler. Çünkü arkadaşlık için zaman ve emek gerekli olduğunu anlamışlar.

 Bu masalı dinlemek için buraya tıklayın.

Sevgili Aileler; Bir Masal sitemizin size ve çocuklara faydalı olduğunu umarak masallar seçiyor, beğendiğinizi ve bizi takip ettiğinizi umuyoruz. Bizlere de faydalı olması açısından lütfen yorum bırakmayı unutmayın 🙂

Bir Masal sitemizin uygulamasını artık Akıllı telefonlarınıza yükleyebilirsiniz, Buraya tıklayarak Google Play’den Bir Masal uygulamamızı indirin.

Masalı yazan : Deniz Altıok. Bu masalın izinsiz kullanılması, kopyalanması ve yayınlanması yasaktır.