İnatçı Horozlar Masalı

Ne az gittim, ne uz gittim  Kafdağı’na ilettim
Bir nefeste erittim Dağların karını
Dikilmedik ağacını Orada yedim narını
Eğrilmedik iplikle Ne çulhalar dokudum
Elif dedim be dedim Dağı taşı okudum
Bir sinek bir kartalı  Sallayıp vurdu yere
Yalan değil gerçektir Yer yarıldı birden bire.

Bir zamanlar İbikli ve Çilli adlı iki horoz varmış. Bunlar amca çocuklarıymış ama birbirlerini hiç sevmezlermiş. Onlar incir ağacı yüzünden sürekli tartışırlarmış. Bu incir ağacının çok tatlı ve sulu meyveleri varmış. İkisi de incirden sadece kendisi yemek istiyor diğerinin yemesine izin vermiyormuş. Üstelik diğer tavuk ve horozları da ağaca yaklaştırmıyorlarmış.

Çilli ve İbikli sabahtan akşama kadar incir ağacının dibinde oturmaya başlamışlar. Bu yüzden güzelim incirlerde ağaçta kalakalmış. Bir gün İbikli, Çilli’ye şöyle demiş: “Bugün bu ağacın durumu belli olsun. Bu ağaç benim sakın yaklaşma tamam mı?” Çilli: “Nerden senin oluyormuş asıl o benim ağacım sen uzak dur demiş.” Böylece iki amca çocuğu tartışmaya başlamışlar. Onların sesini duyan diğer horoz, tavuk ve civcivlerde etraflarına toplanmışlar. Kavga ederken incir ağacından da bir hayli uzaklaşmışlar ve incir ağacını kollamayı da unutmuşlar. Sonunda İbikli ve Çilli senin ağacın değil benim ağacım demekten yorgun düşmüşler ve çimenlerin üzerine uzanmışlar.

Birden incir ağacı akıllarına gelmiş ve ağacın yanına koşa koşa gitmişler. A a aaaa incir ağacına ne olmuş böyle? Diye bağırmışlar. İncir ağacına nemi olmuş? Onlar senin ağacındı, benim ağacımdı diye tartıştıkları sırada diğer horozlar, tavuklar gelip bütün incirleri yemişler. İbikli ve Çilli ağacın yanına oturup ah vah etmişler ve düşünmüşler. İbikli keşke incirlerden birlikte yiyip paylaşsaydık yazık o güzelim tatlı ve sulu incirlere demiş. Çilli da keşke ama artık çok geç incirlerin hepsini yemişler demiş. Ama olsun en azından gel bundan sonra dost olalım, her şeyimizi paylaşalım, arkadaşlarımıza verelim demiş. Çilli; evet çok haklısın demiş ve özür dileyerek birbirlerine sarılıp kucaklaşmışlar, kalan ömürlerini dostça yaşamışlar.
Gökten üç elma düşmüş biri masalı yazanın başına biri okuyanın başına biride bu masalı dinleyenin başına…

 Bu masalı dinlemek için buraya tıklayın.